Old Crow Medicine Show is een bluegrassband uit Nashville, dat in 1998 startte als een bont gezelschap straatmuzikanten in de straten van de staat New York en uiteindelijk ook Canada met hun muziek begon op te vrolijken. Overal waar ze kwamen verzamelden ze nieuwe fans met hun onuitputtelijke energie en speelplezier. Dit zorgde al snel voor een doorbraak en optredens op talloze folkfestivals. En deze muziek van de groep wordt old-time, folk en alternatieve country genoemd. Naast originele liedjes speelt de band ook veel pre-Tweede Wereldoorlog blues en volksliederen.

De groep bracht hun zesde studioalbum, "Volunteer", uit in 2018 en dit samenvallend met hun 20-jarig jubileum als groep. Eerdere albums waren "Eutaw" (2002), "Old Crow Medicine Show" (2004), "Big Iron World" (2006), "Tennessee Pusher" (2008), "Carry Me Back" (2012) en "Remedy" (2014). Met lofbetuigingen van Doc Watson en Bob Dylan op zak moest Old Crow Medicine Show wel hoge ogen gooien onder liefhebbers van americana. Maar daar bleef het niet bij want bij het verschijnen van hun album "Remedy" haalt de groep aardige hitlijstnoteringen in binnen- en buitenland, en zijn ze momenteel ongeveer zo populair als Mumford & Sons in Europa. Met hun Britse vrienden delen ze de voorliefde voor ouderwetse folkmuziek, al is die bij de Amerikaanse groep een stuk puurder aanwezig. Op "Remedy" vieren naast bluegrass, ook outlawcountry en folk hoogtij. De nummers zijn sterk genoeg om een groot publiek aan te spreken. "Sweet Amarillo" is het meest bijzondere, maar ook het beste liedje van de plaat. Het is een bewerking van een demo van Bob Dylan, tien jaar na hun doorbraakhit "Wagon Wheel" (2004), toen de band ook al een outtake van de grootmeester onder handen nam. Met dit soort heerlijke liedjes brengt Old Crow Medicine Show diverse authentieke Amerikaanse stijlen naar een modern publiek. Hun lied " Wagon Wheel ", is min of meer een traditioneel lied geschreven door frontman Ketch Secor via een co-authoring arrangement met Bob Dylan, dat in 2013 platina kreeg van de Recording Industry Association of America en is gecoverd door een aantal acts, waaronder Darius Rucker, die van het nummer een top 40- hit maakte. Vandaar dat ze in dat jaar werden opgenomen in de Grand Ole Opry.

De belangrijkste troefkaart die de band daarbij achter de hand heeft is dat ze het Dylan-repertoire benaderen met dezelfde rauwe energie waarmee ze hun eigen materiaal spelen. Daarom is Old Crow Medicine Show's livealbum uit 2017, "50 Years of Blonde on Blonde" een ode aan Bob Dylan’s meesterwerk uit 1966, het iconische album "Blonde On Blonde". De groep speelde de plaat live in de Country Music Hall Of Fame in Nashville, waarvan de opnames tot dit album leidden. Tijdens die concerten werd het volledige dubbelalbum uitgevoerd, van "Rainy Day Women #12 & 35" tot en met "Sad Eyed Lady Of The Lowlands". Een tour de force van dit kaliber hadden ze tot dusver nog niet uitgehaald, maar het resultaat was subliem. Tot zover niks nieuws. Begin 2020 kocht Old Crow Medicine Show een gebouw in Nashville dat ze tot studio hebben verbouwd. Van daaruit heeft de band nieuwe muziek opgenomen en het afgelopen jaar drie actuele nummers uitgebracht: "Nashville Rising", een benefiet-single geschreven na de tornado's van maart 2020, "Quarantaned", een ironisch nummer over het niet kunnen kussen van je geliefde terwijl je in quarantaine zit, en het nummer, met zijn veelzeggende titel, "Pray for America". Geen van deze songs is te vinden op het album "Paint This Town" (2022), het zevende studioalbum van deze country-folk band, die hiermee terug naar hun oude label ATO Records keren. En zoals hun laatste opgenomen nummer "Pray for America" op deze plaat laat vermoeden, is dit album een licht schijnen op de donkere kanten van het Amerikaanse leven. Hun nieuwe album "Jubilee" laat daarentegen een meer feestelijk geluid horen, al dient deze plaat eerder als aanvulling op hun voorganger, een plaat die al snel naar nummer één steeg in zowel de americana als de bluegrass album charts. En de reden dat nu 1 jaar later er reeds een andere plaat op de markt komt is niet ver te zoeken, want dit nieuwe album valt gewoon samen met hun 25-jarig bestaan.

"Jubilee" zou niet minder succesvol moeten zijn als zijn voorganger, want vooreerst het feestelijk geluid, zoals blijkt uit de luidruchtige, upbeat verleiding van "Keel Over and Die", "I Want It Now," "Wolfman of the Ozarks" en "Belle Meade Cockfight", met de ongelooflijke Sierra Ferrell zijn precies het soort uitzinnige en vermakelijke nummers die Old Crow Medicine Show al een kwart eeuw overeind houden. En ondanks dat het laatste overgebleven oprichtingslid Ketch Secor nu midden 40 is en zijn weg door de wereld aan het zoeken is, kan hij nog steeds de snelheid en het enthousiasme opbrengen die deze nummers vereisen. Maar ook het feit dat een reeks grote namen hun talenten bijdragen zou de aandacht moeten trekken. Op de gastenlijst staan onder andere Willie Watson, die voor het eerst in meer dan tien jaar met de band optreedt, Sierra Ferrell en, misschien wel het belangrijkste, Mavis Staples, die een uitstekend optreden geeft op het ontroerende country gospel getinte slotnummer "One Drop". Sinds het begin heeft Old Crow Medicine Show ook geprobeerd om wat meer betekenisvolle songs te brengen, waaronder songs over armoede en verslaving. Maar ook over kleine steden en de Amerikaanse armen, zo is "Allegheny Lullaby" een door banjo aangedreven nostalgisch Appalachiaans arrangement over weg willen uit de Appalachia. Old Crow mag dan niet gespecialiseerd zijn in liefdesliedjes, maar dat is wel wat "Wagon Wheel" is als je het zo bekijkt. "Smoky Mountain Girl" met zijn geweldige melodie en refrein is een van de beste nummers van de band. Een ander goed nummer van het album is "Nameless, TN" dat de sfeer van Bob Dylan oproept. Een van de oorspronkelijke leden van de band, Willie Watson, zingt mee op het nummer "Miles Away", dat mede is geschreven door Ketch Secor's huidige vangst, de opkomende bluegrassster Molly Tuttle. Ketch schrijft of schrijft mee aan alle nummers op het album, waaronder meerdere samen met de vrij recente toevoeging aan de band, banjo/gitarist Mason Via. De sentimentaliteit is misschien een beetje veel. Maar dat is ook de bedoeling, want Old Crow Medicine Show is altijd een band geweest die bereid was om de beproefde formule te nemen en deze over verschillende smaakgrenzen te duwen. In 25 jaar is de groep overal geweest en het siert ze dat je nooit van moment tot moment en van track tot track kunt zeggen of ze midden op de weg zullen flaneren of in de goot zullen rollen. "Jubilee" klinkt soms alsof de band op zijn lauweren rust, al is deze plaat een viering van hun eigen verleden en voortdurende relevantie, en van old-time muziek die nooit eindigt, dit is gewoon vintage en top Old Crow Medicine Show.